Stille jagers uit de nacht, maar toch overdag gespot?

Voor mij het ultieme herfstplaatje! De ransuilen worden zichtbaar tussen de takken wanneer de bladeren beginnen te vallen. Het valt lang niet altijd mee om ze te spotten, hun schutkleur is fenomenaal en door hun kaarsrechte houding gaan zij op in de natuurlijke omgeving. Ik heb er wel eens vaker wat over geschreven, in de polder leven meerdere uilensoorten. Over het algemeen leven zij een verborgen bestaan en afhankelijk van de uilensoort zal je ze op verschillende locaties en tijden treffen. Ransuilen, bosuilen, steenuilen, kerkuilen en zelfs de velduil heb ik gelukkig een keer mogen spotten in het poldergebied. Een ervaring om niet snel te vergeten!

In de winter zoeken ransuilen elkaar op uit bescherming tegen hun grootste vijand, de Havik.

Deze gezamenlijke overwinterplek wordt ook wel de roestplaats genoemd en biedt deze soort een bepaalde vorm van veiligheid. Al lijkt het ogenschijnlijk dat ze slapen, er is altijd wel een exemplaar dat wakker en waakzaam blijft. ’s Nachts zitten zij vaak op paaltjes langs de polderranden en overdag kruipen zij tegen de stam van een loofboom of, later in het seizoen wanneer de bladeren gevallen zijn, een naaldboom of andere groenblijvende struik. Waar een kerkuil juist de veiligheid van een oude zolderschuur opzoekt en de steenuil zich verbergt in een oude knotwilg, zit de ransuil dus vaak op andere plekken in een boom of soms tussen een grote struik in het riet. Vaak alleen zichtbaar voor de doorgewinterde vogelaar!

Het biotoop binnen het poldergebied zorgt ervoor dat veel uilensoorten zich hier prima weten te huisvesten. Zeker het gebied aan de zijde van Coelhorst en rond de Eem is erg interessant voor deze soorten. De afwisseling van landbouwgebied, boerderijen, weilanden, sloten en kleine bossen zorgt voor een grote dynamiek aan voedsel, schuilplekken en een rustige opgroei omgeving voor uilskuikens.